HONDA SUPER CUB 125 2022

Zmiany modelu: Po powrocie na europejskie ulice w 2018 roku jako Super Cub 125, najlepiej sprzedający się pojazd silnikowy na świecie został w wersji na rok 2021 dostosowany do normy EURO5 dzięki nowemu, mocniejszemu i oszczędniejszemu silnikowi chłodzonemu powietrzem. A w modelu na rok 2022 siedzisko i podnóżki dla pasażera są wyposażeniem standardowym, a nowe nastawy zawieszenia poprawiają komfort jazdy. 

Spis treści

1 Wstęp

2 Opis modelu

3 Kluczowe elementy

4 Super Cub – fakty

5 Dane techniczne

1. Wstęp

Pierwszy Super Cub C100 miał premierę w 1958 roku, w 10 rocznicę istnienia Hondy. Stworzony przez Soichiro Hondę i jego wieloletniego partnera biznesowego Takeo Fujisawę, miał prosty cel: „dawać właścicielom radość, wynikającą z użyteczności w życiu codziennym”.

Prawie 60 lat później, w 2017 roku z taśmy produkcyjnej zjechał 100-milionowy Super Cub, ugruntowując status modelu jako najpopularniejszego pojazdu silnikowego na świecie. W ciągu tych lat proste atrybuty Super Cub’ów – unikatowy styl, niezawodność, oszczędność i funkcjonalność – nigdy nie wyszły z mody. Osiągnięto cel, jaki postawili Soichiro i Takeo – dać ludziom mobilność i sprawić, by z tej mobilności korzystali.

Aż do końca 2018 roku motocykle serii Super Cub nowszych generacji były dostępne tylko w Japonii, gdzie były popularne jako pojazdy użytkowe, m.in. na służbie japońskiej poczty, cieszyły się też popularnością w Azji Południowo-Wschodniej, gdzie znalazły zastosowanie jako prywatny środek transportu w gospodarstwach domowych. Honda, świadoma potrzeb motocyklistów z europejskich miast, z różnych grup wiekowych, szukających solidnych maszyn, inspirowanych modą retro, przekonujących autentycznym stylem – zaprezentowała w roku 2018 motocykl Super Cub C125, nowoczesną kontynuację legendarnej maszyny, otwierającą kolejny rozdział w długiej historii modelu.

W modelu na rok 2022, Super Cub 125 otrzymał kolejne udoskonalenia dedykowane europejskiej klienteli. Ponadczasowy wygląd pozostał niezmieniony, ale nowy silnik spełniający normę EURO5 i wiele ulepszeń zmienia model tak, jak chcieliby tego Soichiro i Takeo.

2. Opis modelu

Nowa konstrukcja chłodzonego powietrzem silnika SOHC, z dopasowanymi ustawieniami ECU oraz z odpowiednimi układami dolotu i wydechu pozwoliła Super Cub 125 spełnić normę EURO5. Przy okazji nowy silnik ma nieco więcej mocy i jest bardziej oszczędny, zapewniając zużycie paliwa na poziomie 1,5 l/100 km (tryb WMTC). Zwiększono również moc alternatora.

Klasyczny styl pozostał bez zmian, dodano jedynie seryjnie montowane siedzenie dla pasażera i podnóżki. Zmienione charakterystyki sprężyn w przednim i tylnym zawieszeniu ułatwiają jazdę po nierównych miejskich ulicach.

3. Kluczowe funkcje

3.1 Silnik

• Zupełnie nowy silnik pracuje płynniej, jest mocniejszy i oszczędniejszy
• Zmodyfikowano ustawienia elektronicznego modułu silnika ECU, układu dolotowego i wydechowego dla uzyskania zgodności z normą EURO5
• Alternator (ACG) ma teraz większą moc.

Wydajny i trwały, chłodzony powietrzem silnik Super Cub 125 o pojemności 124 cm³ łączy w sobie dolną część (z przeprojektowaną skrzynią korbową) obecnego na rynku japońskim modelu C110 wyposażonego w dwuzaworową głowicę cylindra SOHC, z głowicą z najnowszego silnika modelu MSX Grom. Średnica cylindra i skok tłoka wynoszą 50 x 63,1 mm, a stopień sprężania, to 10,0:1. Moc maksymalna 9,8 KM (7,2 kW), wzrost o 0,1 kW, osiągana jest przy 7 500 obr./min., a maksymalny moment obrotowy wynosi 10,4 Nm przy 6 250 obr./min.

Airbox o bardziej wyrównanym przepływie powietrza przekonstruowano tak, by pasował do nowego silnika. Jest mniejszy, niż poprzednio, ale w połączeniu z nowym kanałem powietrznym i nowym położeniem wtryskiwaczy pozwala na uzyskanie przyjaźniejszej charakterystyki silnika.

Zewnętrzny wygląd tłumika wydechu - jeden z wielu elementów „mitologii” Super Cuba - pozostaje bez zmian, podczas gdy wnętrze tłumika zmodyfikowano. W poprzedniej wersji układu wydechowego stosowano dwa katalizatory, teraz dzięki zwiększeniu sprawności spalania w celu spełnienia normy EURO5, można było skorzystać z pojedynczego, bardziej wydajnego katalizatora. Elektroniczny moduł sterujący pracą silnika (ECU) oprogramowano na nowo, aby zmaksymalizować osiągi i sprawność, zwiększono też moc wyjściową alternatora (ACG).

Skrzynia biegów jest 4-biegowa (z biegiem jałowym na dole) i zgodnie z tradycją Super Cub, zmiany biegów odbywają się z pomocą automatycznego sprzęgła odśrodkowego, bez potrzeby stosowania dźwigni sprzęgła. Podczas postoju kierowca po prostu wybiera bieg za pomocą lewej dźwigni nożnej, a gdy otwiera przepustnicę, sprzęgło wykonuje swoją pracę automatycznie i robi tak przy każdej zmianie przełożenia, w górę lub w dół. Przełożenie końcowe wynosi 2,50, z zębatką przednią 14T i zębatką tylną 35T. Przekładnia główna o zębach skośnych redukuje hałasy mechaniczne.

Silnik Super Cub C125 niezwykle oszczędnie gospodaruje paliwem, zużywając 1,5 l/100km (tryb WMTC), co pozwala na przejechanie około  250 km po zatankowaniu do pełna zbiornika o pojemności 3,7 litra.

3.2 Stylistyka i podwozie

• Tradycyjna stylizacja, siedzenie i podnóżki dla pasażera teraz w wyposażeniu standardowym
• Nowe sprężyny przedniego i tylnego zawieszenia podwyższają jakość jazdy
• Tak jak w poprzednim modelu, całe oświetlenie wykonano w technice LED, a system Smart Key należy do wyposażenia standardowego

Ponadczasowa, sugestywna stylizacja Super Cub 125, rozpoznawalnego natychmiast po osłonach nóg, z całkowicie schowanymi częściami mechanicznymi, pozostaje niezmieniona. Jest to konstrukcja, którą tworzono mając na myśli jedno słowo: „uniwersalność”. Innymi słowy, taki pojazd musi być łatwy w użyciu dla niemal wszystkich. Kluczową częścią tej filozofii jest wyciągnięta do przodu sylwetka w kształcie litery "S", która biegnie od obniżenia ramy przed siedzeniem w kierunku tylnego błotnika, ułatwiając wsiadanie i zsiadanie. Nowością w modelu roku 2022 jest dodanie siedzenia i podnóżków dla pasażera do listy wyposażenia standardowego.

Inną natychmiast rozpoznawalną cechą Super Cub jest układ „unit”, który łączy oddzielne elementy (widelec, kierownicę i osłony nóg) w jedną spójną całość. W oryginalnym modelu sprzed ponad 60 lat kierownica o kształcie przypominającym rozpostarte ptasie skrzydła stała się magnesem przyciągającym klientów, a współczesny model Super Cub C125 z kutą, zwężającą się stożkowo kierownicą, opakowaną w przestrzenną, gustownie wystylizowaną epoksydową obudowę zawierającą przełączniki i wskaźniki, wyraźnie nawiązuje do oryginału.

Manetki są umieszczone w naturalnej, łatwej do trzymania pozycji i skłaniają do zajęcia wyprostowanej pozycji za kierownicą, co zapewnia doskonałą orientację i widoczność we wszystkich kierunkach. W siedzisku zastosowano grubą piankę uretanową o wysokiej gęstości, która zwiększa komfort jazdy. Z przodu siedzenie zwęża się, co ułatwia wygodny kontakt stóp z podłożem.

Wszystkie elementy oświetlenia zostały wykonane w nowoczesnej technice LED, a instrumenty z dwoma zegarami oddzielonymi podwójnymi chromowanymi pierścieniami, uzupełniają ogólny zamysł projektu. Zewnętrzny pierścień tworzą: analogowy prędkościomierz ze wskazówką i kontrolki ostrzegawcze, w wewnętrznym umieszczono dyskretny, cyfrowy wyświetlacz.

Nowoczesnym elementem wyposażenia jest bezkluczykowy system Honda Smart Key, który steruje również immobilizerem jako dodatkowym zabezpieczeniem przed kradzieżą i jest wyposażony w funkcję "odpowiedz", dzięki której kierunkowskazy będą migać po naciśnięciu przycisku na pilocie, co ułatwi odnalezienie pojazdu na zatłoczonym parkingu.
Ukłonem w stronę protoplastów serii i historii Hondy jest klasyczne, trójwymiarowe logo, klasyczne skrzydełko na breloku kluczyka Smart Key.

Przyjemność i łatwość prowadzenia zawsze były mocnymi stronami motocykli Super Cub. W tym właśnie celu sztywność rurowej stalowej ramy starannie dopracowano w rejonie główki ramy, a także pomiędzy punktami mocowania silnika, by lepiej wykorzystać osiągi silnika 124 cm³. Przeprojektowana skrzynia korbowa silnika otrzymała nowe wsporniki mocujące ją do ramy. Zarówno kierownica jak i siedzenie są zamontowane na gumowych podkładkach, także w podnóżkach zastosowano gumowe wstawki.

Kąt pochylenia główki ramy i wyprzedzenie wynoszą odpowiednio 26,5° i 71 mm, przy rozstawie osi kół wynoszącym 1245 mm. Masa pojazdu z płynami wynosi 110 kg. Widelec teleskopowy o skoku 100 mm wyposażono w nowe sprężyny, poprawiające kontrolę nad pojazdem. Podwójne tylne amortyzatory (malowane w kolorze motocykla) również korzystają z nowych sprężyn, co zapewnia płynniejszą jazdę na wyboistych drogach, a eleganckie 17-calowe aluminiowe, odlewane ciśnieniowo koła (z obręczami i szprychami obrabianymi mechanicznie) dodają stabilności i precyzji prowadzenia. Motocykl wyjeżdża z fabryki na oponach bezdętkowych w rozmiarze 70/90-17 z przodu i 80/90-17 z tyłu.

Przednia tarcza hamulcowa o średnicy 220 mm współpracuje z jednotłoczkowym zaciskiem hamulcowym, tylną oś wyhamowuje bęben o średnicy 110 mm.

4. Super Cub - fakty

Trudno się dziwić, że przez sześć dekad produkcji Super Cub zapracował na wiele niezwykłych anegdot i osiągnięć. Oto tylko piętnaście z nich:

• Pierwszy prototyp nie został narysowany na desce kreślarskiej, ale powstał jako gliniany model, przy dużym udziale samego Soichiro Hondy, wykorzystującego swoje pomysły i obserwacje, zebrane w czasie podróży do Europy w 1956 roku.

• Pierwsza niskopodłogowa rama Super Cub C100 z 1958 roku (ułatwiająca wsiadanie), duże osłony nóg (chroniące przed kurzem na nieutwardzonych drogach), w pełni osłonięty silnik i wiązki elektryczne, a także wzorowany na skrzydłach mewy kształt kierownicy i niebieskie owiewki zainspirowane niebem stały się uniwersalnym wzorem na kolejne dekady.

• 17-calowe koła (stosunkowo duże, aby radzić sobie z nierównościami dróg w ówczesnej Japonii) zostały zaprojektowane i wykonane wyłącznie dla modelu Super Cub.

• Zawsze stosowano w nim silnik czterosuwowy - nawet w jego pierwszym wcieleniu z 1958 roku.

• Konieczne było wyeliminowanie dźwigni sprzęgła, aby dostawca jedzenia mógł prowadzić motocykl jedną ręką, trzymając na lewym ramieniu stos pojemników z makaronem Soba.

• Fabryka Hondy w mieście Suzuka została zbudowana w 1960 roku, aby pomóc w zaspokojeniu popytu na pierwszy wielki motocyklowy przebój Hondy.

• Dotychczas Super Cub był produkowany w 16 fabrykach w 15 różnych krajach, a sprzedawano go w 160 krajach 

• Super Cub wszedł do sprzedaży w USA w 1959 roku, a jego cena wynosiła zaledwie 295 dolarów. Wziął on szturmem surfującą młodzież z Zachodniego Wybrzeża i utorował drogę do znacznie większych sukcesów Hondy w Ameryce.

• Europejska produkcja motocykli Super Cub rozpoczęła się w belgijskim oddziale Hondy – była to druga „zamorska” fabryka, która produkowała ten motocykl.

• Super Cub wystąpił również w kampanii reklamowej „You meet the niceest people on a Honda", która zmieniła amerykańskie postrzeganie motocykli, kojarzonych wtedy głównie z gangami motocyklowymi.

• Motocykl zyskał jeszcze większą sławę dzięki przebojowi „My Little Honda” zespołu The Beach Boys, wylansowanemu w 1964 roku.

• Super Cub wprowadzony na rynki Azji Południowej w 1964 roku stał się tam cenionym… rodzinnym środkiem transportu, który sprawnie radził sobie na niewiarygodnie zatłoczonych ulicach w nieustannie rosnących dużych miastach.

• Japoński Urząd Patentowy zarejestrował go w 2014 roku jako trójwymiarowy znak towarowy, uznając jego kształt i design za ikoniczny produkt Hondy i czyniąc go pierwszym pojazdem, który uzyskał taki status.

• Pierwotnie przewidywano sprzedaż na poziomie 30 tysięcy sztuk miesięcznie, co w tamtych czasach było szaleństwem, jako że całkowita produkcja motocykli w Japonii wynosiła około 40 tysięcy sztuk miesięcznie, ale ostatecznie okazało się, że prognozy sprzedaży były niedoszacowane.

• W typowy dla małego Super Cuba, skromny sposób 29 października 2017 roku w fabryce Hondy w Kumamoto odbyła się uroczystość upamiętniająca wyprodukowanie 100 milionów egzemplarzy tego motocykla w fabrykach na całym świecie.

5. Dane techniczne

Wszystkie dane techniczne mogą jeszcze ulec zmianie.

Należy pamiętać, że podane liczby to wyniki uzyskane przez firmę Honda w standardowych warunkach testowania, zalecanych przez WMTC. Testy są prowadzone na hamowni, z wykorzystaniem standardowej wersji modelu z kierowcą, bez pasażera i dodatkowego wyposażenia. Rzeczywiste zużycie paliwa może się różnić w zależności od sposobu jazdy i stanu pojazdu, warunków pogodowych, warunków na drodze, ciśnienia w oponach, zainstalowanych akcesoriów, ładunku, wagi kierowcy i pasażera oraz innych czynników.